ogon słownik

ogon rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

część ciała niektórych zwierząt, składająca się z włosów, piór lub kręgów, także futro z tej części ciała
  • zool.
  • anat.
końcowa część jakiegoś przedmiotu
długa kolejka
  • pot.
rola drugoplanowa, epizodyczna
  • środ.
  • teatr.
  • film.
samochód, osoba lub grupa osób itp. śledzący kogoś
  • pot.
gazowy strumień za kometą
  • astr.
penis
  • eufem.
dewizka
  • daw.
  • gw.
  • więz.

Kolokacje

ciągnąć za sobą ogon

Synonimy

kita
korzeń
kuśka
warkocz
tył
kita
odwłok

Antonimy

przód
główna rola

Związki frazeologiczne

przyczepić się jak rzep do psiego ogona
wykręcać kota ogonem
odwracać kota ogonem
mówiła sroka wronie, nie siadaj mi na ogonie
schować ogon pod siebie
siedzieć komuś na ogonie
to mu dobił lisim ogonem
trząść się jak barani ogon
więcej się zyska lisim ogonem, jak lwim pazurem
wlec się w ogonie
wypadł jakby sroce spod ogona
miele językiem jak cielę ogonem
trzymać dwie sroki za ogon
alboś nie słyszał, kiedy w lisi ogon trąbiono
diabeł ogonem nakrył
dosyć sarnie ogona po rzyć
gdy przyjdzie święta Agnieszka, przebije lód ogonem pliszka
kiedy niedźwiedzia prowadzono do miodu, tedy mu uszy oberwano, a kiedy od miodu, tedy ogon
koński ogon
lepiej się ukłonić głowie niż ogonowi
lisi ogon w towar nie wchodzi
lisim ogonem po pierzynie
liszka, nie mając ogona, radziła innym, aby swoje odcięły, bo to teraz nie moda
łapać dwie sroki za ogon
przeskoczywszy psa, można i ogon jego przeskoczyć