rozeta rzeczownik, rodzaj żeński
ornament o układzie koncentrycznym, w kształcie stylizowanego rozwiniętego kwiatu, także centralna kompozycja ozdabiająca plafon lub sufit
okrągłe okno w szczytach budowli lub nad portalami, charakterystyczne dla architektury gotyckiej
zespół liści pędu ułożonych na jednym poziomie u części roślin o krótkiej łodydze, tuż nad powierzchnią ziemi
intarsja wokół otworu rezonansowego w instrumentach szarpanych
szlifowany diament rżnięty w różę z jednej strony, płaski z drugiej
zbierana z wierzchu rudy skorupka miedziana, wyprażona i wytopiona z odtleniaczem kwarcowym, stopiona powtórnie z węglem